Transitieteam: Grappen

Afgelopen woensdag heeft iemand van de afdeling personeelszaken van het Transitieteam een grap gemaakt. Wij betreuren deze gang van zaken en hebben de bewuste persoon en haar leidinggevende per direct uit hun functie gezet.

De mogelijkheden op het gebied van big data zijn eindeloos. Dit maakt het onderwerp erg interessant en inspirerend maar kan er ook voor zorgen dat een gerichte en praktische aanpak lastig(er) wordt: waar moet u immers beginnen?

Ook een medewerker van de afdeling voorlichting, die probeerde uit te leggen dat de grap gemaakt was met de beste bedoelingen, is per direct op non-actief gesteld. Voor grappen is na de Transitie geen plaats.

Daarom was het Transitieteam verheugd toen The New York Times vorige maand besloot definitief te stoppen met het afdrukken van politieke cartoons. Nu zijn politieke cartoons vrijwel nooit grappig, maar het risico van humor ligt altijd op de loer. Het gevaar van humor is dat die alleen gedijt in een context die accepteert dat er zoiets bestaat als ambiguïteit. Een grap gedijt alleen bij de gedachte dat er op verschillende manieren over één onderwerp gedacht kan worden. Terwijl na de Transitie alles juist duidelijk een eenduidig zal zijn.

Grappen dragen het risico in zich dat mensen gaan twijfelen aan hun eigen gelijk. Juist van die twijfel moeten we af als we echt verder willen komen met de Transitie.

Het is wat dat betreft een kwestie van tijd voor The New York Times beseft dat het plaatsen van welke afbeelding dan ook op den duur tot twijfel zal lijden. Afbeeldingen zijn nooit eenduidig. Afgezien van foto’s bij reclames voor exclusieve horloges, dient een krant die recht in de leer is geen ruimte te geven aan potentieel meerduidige afbeeldingen.

Op den duur zal de strijd tegen meerduidigheid ertoe leiden dat ook geschreven teksten plaats moeten maken. Hoezeer een schrijver ook zijn best doet om ‘woke’ te zijn, er is altijd een mogelijkheid dat verschillende lezers tot verschillende oordelen zullen komen.

Als The New York Times na de Transitie relevant wil blijven, zal de krant letterlijk kleur moeten bekennen. Daarmee bedoelen we niet dat de krant alleen nog kleuren af zou moeten drukken. Dat zou een schoffering zijn van de 8 procent van de wereldbevolking die kleurenblind is. Kranten zullen zich na de transitie moeten beperken tot zwart en wit. Op den duur zal daarin wel een keuze moeten worden gemaakt: zwart of wit.

Hoe die keuze uitvalt, laten we natuurlijk helemaal over aan de kranten zelf; we respecteren de redactionele vrijheid.