Transitieteam: Oliebollen

Hoe kan het, dat terwijl iedereen meebeweegt, terwijl overal ruimte wordt gemaakt voor de Transitie, terwijl bijna niets meer hetzelfde is en iedereen doordrongen is van het belang van innovatie, hoe kan het dan dat de oliebollenbranche op slot zit en stilstaat?

Het transitieteam luidt de noodklok.

We beseffen heel goed dat de transitie een pijnlijk proces is. We accepteren dat niet iedereen meteen kan meebewegen. Maar voor de stilstand in de oliebollenbranche is geen enkel excuus.

Hoe is het in mogelijk dat oliebollenkraampjes er anno 2019 nog precies zo uitzien als vijftig jaar geleden? Treurige karren met vergeeld behang, lege aanrechtkastjes, twee bakken borrelend vet en een totaal ongeïnteresseerde oliebollenbakker die zonder enige vorm van baardgroei oliebollen verkoopt die al uren liggen af te koelen?

Hoe bestaat het dat in een tijd dat bij Albert Heijn alleen al acht verschillende smaken stroopwafels liggen, en iedere zichzelf respecterende chocolatier 15 nieuwe smaken per jaar introduceert, de Nederlandse oliebollenconsument het nog steeds moet doen met de keuze tussen krenten of geen krenten?

Waar blijft de oliebol met zoute karamel? Waar is de oliebol met Spaanse peper en basilicum? Is het echt onmogelijk om dagelijks een paar speltoliebollen te bakken? Glutenvrije oliebol zouden verplicht moeten zijn. Maar ook quinoliebollen en RAWliebollen kunnen voorzien in een behoefte. En waarom alleen poedersuiker? Waarom geen agave of carobe of steviapoeder?

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat we blijven vasthouden aan iets oubolligs als de oliebollenkraam. Waar blijven de oliebollenateliers?

In een tijd dat één op de vijf Nederlanders zijn eigen foodtruck heeft, kan het niet zo zijn dat oliebollenbakkers in hun suffe karren blijven bakken. Wanneer zien we de eerste oliebollentrucks in het straatbeeld verschijnen? Het hoeft echt niet meteen in een antiek Citroënbusje. Een oude stadsbus zou ook al prima werken.

Hoe moeilijk is het voor de gemiddelde oliebollenbakker om ook een beetje storytelling toe te voegen. Zijn we dan vergeten dat de oliebol eigenlijk Original Dutch Streetfood zou moeten heten? Is het te veel gevraagd om een beetje Manu Chao muziek te draaien tijdens het bakken? Is er op dat lege aanrecht van de oliebollenbakkers echt geen plek voor een espressoapparaat ter waarde van minimaal 20 duizend euro? Zodat we de artisanale bol kunnen afblussen met een mooie kopje blue mountain?

De oliebollenconsument recht heeft op een stukje beleving! Als we een transitie willen moet iedereen meebewegen. Ook de oliebollen!