Het Transitieteam: spandoeken

Kunstenaars en wetenschappers zijn als geen ander in staat ons een kijkje in de toekomst te gunnen. Academies en universiteiten gunnen ons de kans een glimp op te vangen van wat de Transitie ons zal brengen.

Avant-gardekunstenaars zochten vroeger naar nieuwe vormen om vragen te stellen over wie we zijn en wat ons drijft. De nieuwe avant-garde heeft het roer omgegooid. Zij zoekt niet naar vragen, maar grijpt zich vast aan antwoorden.

Neem de spandoeken die afgelopen week uit het raam van De Ateliers in Amsterdam werden gehangen. Daarmee lieten de kunstenaars van toekomst zien dat ze niet langer geïnteresseerd zijn in ongemakkelijke vragen en introspectie.

De avant-gardisten in opleiding toonden met hun pro-Palestijnse leuzen niet alleen dat na de Transitie het verschil tussen goed en kwaad getrokken zal worden langs etnische lijnen, maar ook dat Israël als geen ander land ter wereld het kwaad vertegenwoordigt. (Op de site van de ateliers wordt officieel steun betuigd aan de Palestijnen, maar over jezidi’s, Koerden en Oeigoeren wordt gezwegen.)

Waar Picasso een nieuwe esthetiek zocht om de gruwelen en waanzin van het bombardement op Guernica invoelbaar te maken, schreeuwen kunstenaars van De Ateliers: ‘Hef ons op. De wereld heeft geen kunstenaars nodig maar soldaten, geen vragen maar antwoorden, geen poëzie maar slogans, geen schilderijen maar spandoeken, geen compromissen maar een overwinning.’

De kunstenaars van De Ateliers vinden steun bij zeshonderd Nederlandse academici, die net als hun artistieke geestverwanten van mening zijn dat van al het kwaad in de wereld Israël het meest kwaadaardige is. In een petitie riepen ze Nederlandse universiteiten op om per direct Israëlische universiteiten te boycotten. Ze beroepen zich daarbij op rapporten van B’Tselem, een mensenrechtenorganisatie die is opgericht door Israëlische academici. Ze schermen met temen als gender, imperialisme en kolonialisme, zonder zich af te vragen of in gender, imperialisme en kolonialisme niet ook verklaring te vinden is voor het feit dat Joden hun geliefde Europa verlieten voor een onzekere toekomst in Palestina. Ook de academici schreeuwen: ‘Hef ons op, er is na de Transitie geen behoefte aan discussie maar aan eenstemmigheid, geen context maar ideologie, geen verleden maar toekomst.’

Deze week berichtte het journalistieke platform van de TU Delft dat Nederlandse universiteiten al jaren nauw samenwerken met het Chinese leger.

Een petitie bleef uit, spandoeken bleven onbeschilderd.

Gelukkig maar. Want nergens is men zo ver met de Transitie als in China.