14 mei 2023

Transitieteam: Babbelpodcasts

Wekelijks geeft Micha Wertheim berichten van het Transitieteam door aan lezers van de Volkskrant.

Als het aan het Transitieteam ligt zullen theaters in Nederland hun podia alleen nog ter beschikking stellen aan podcastmakers die een avondje gezellig met en over elkaar babbelen. Dergelijke podcasts zijn mateloos populair, minder duur om te maken en vooral minder ingewikkeld om te begrijpen dan theatervoorstellingen.

Ouderwetse theatermakers hebben het publiek van zich vervreemd door eerst na te denken over wat ze willen zeggen, om vervolgens ook nog eens veel te lang bezig te zijn met de vorm waarin ze hun vaak dubbelzinnige boodschap verpakken. En dat terwijl het publiek na de transitie gewoon lekker wil genieten van een even duidelijk als spontaan avondje uit.

Zo gaven bezoekers van de musical Annie na afloop aan het heel verwarrend te hebben gevonden dat Annie helemaal niet werd gespeeld door Annie zelf, maar door een meisje dat deed alsof ze Annie was. Zoiets is bij een babbelpodcast ondenkbaar. Ook werd het door bezoekers als zeer problematisch ervaren dat het meisje dat zich in die musical voordeed als Annie zo nu en dan spontaan begon te zingen.

Onderzoekers van het Transitieteam onthulden onlangs nog dat verreweg de meeste theatergezelschappen iedere avond precies hetzelfde toneelstukje, dansje of muziekstuk herhalen. Bij een gezellige babbelpodcast is dat ondenkbaar.

Bij oud theater gaat bovendien veel geld zitten in het namaken van totaal ongeloofwaardige decorstukken. Terwijl de tafel met microfoons die bij een babbelpodcast op het podium staan wel echt authentiek en functioneel is. Datzelfde geldt voor de zogenaamde theatercolleges waarin tv-persoonlijkheden een standaardverhaal afdraaien zonder rare theatrale fratsen uit te halen. De kaartjes voor dergelijke theatercolleges zijn regelmatig duurder dan ouderwetste voorstellingen. Terwijl ze productioneel een fractie ervan kosten.

Die theaters zijn betaald door de belastingbetaler om tv-persoonlijkheden en podcastmakers een kans te geven snel geld te pakken. Als mensen meer dan 30 euro willen betalen om iemand te zien praten, waarom zouden we die dure, met belastinggeld neergezette gebouwen daar dan niet voor gebruiken?

Alles is beter dan het publiek af te blijven schrikken met voorstellingen waarachter een theatrale gedachte zit die de bezoekers alleen maar aan het twijfelen maken over wie ze zijn en wat het is waar naar ze kijken.

Theatermakers die na de transitie per se nog een keer op een podium willen staan, blijven meer dan welkom in het theater, maar dan wel als gast bij een podcast om gezellig over zichzelf te kletsen.