25 februari 2007

infaam abject en teleologisch

Vorrige week maandagmiddag, om precies te zijn rond de klok van drie uur, was ik getuige van een persconferentie, waarin een strafadvocaat uit de hoofdstad, wiens naam ik hier niet zal vermelden, omdat de naam van deze jurist geen relevantie heeft voor wat ik u zo ga vertellen, maar ook omdat ik u niet lastig wil vallen met overbodige bijzinnen, die mijn betoog alleen maar onbegrijpelijk en verwarrend zouden maken, alsmede het gevaar zouden herbergen dat hetgeen ik hier zo helder mogelijk uit de doeken wil doen ondergesneeuwd zou raken door een onbeduidende deken van details, die geen enkele bijdrage vormen aan een beter begrip van mijn situatie, klaagde over het feit dat deze zich onheus bejegend voelde,  inzake de uitspraak van een rechter in een vonnis dat betrekking had tot een door hem als lasterlijk ervaren publicatie.

 Tijdens deze bewuste persconferentie hebben zich, op een voor mij vooralsnog onverklaarbare wijze, drie willekeurige woorden, in mijn hoofd genesteld, die steeds nadrukkelijker, als een soort onkruid  zijn gaan woekeren in mijn toch niet geringe vocabulaire.

Deze drie woorden, en ik zal ze voor u uitspreken, al zullen sommige mensen beweren dat dat niet sjiek is, maar ik ga ze toch uitspreken, niet omdat ik daar plezier in heb, en ook niet omdat ik niets anders te vertellen heb, maar enkel en alleen omdat deze drie woorden voordurend mijn mond uit willen kruipen, deze drie woorden zijn: infaam, abject en teleologisch. Waarbij ik wil aantekenen dat ik na het uitspreken van het woord teleologisch voordurend de behoefte voel om de definitie van dat woord er bij te voegen, en die is namelijk : dat het naar een doel toe werkt.

Het begon deze week tijdens het lezen van het nieuwe regeerakkoord. Ik las dat de publieke omroep weliswaar meer geld krijgt, maar dat er geen einde komt aan de bizarre macht van de incompetente en bureaucratische netmanagers. Infaam abject en teleologisch hoorde ik mijzelf mompelen. Teleologisch in die zin dat dit pappen en nathouden duidelijk naar een doel toe werkt, namelijk nog verdere uitholling van de publieke zenders.

Een zelfde reactie had ik toen ik iets verder in het regeerakkoord het volgende las: Dierenmishandelaars worden strenger bestraft en krijgen een verbod, jawel u hoort het goed, op het houden van dieren. Een dergelijke paragraaf is wat mij betreft ook infaam, abject en teleologisch te noemen. Teleologisch in die zin dat een dergelijk voorstel duidelijk naar een doel toe werkt. Want dierenmishandelaars houden niet van dieren. Dus waarom een verbod op het houden van dieren. En niet juist de verplichting om van dieren te houden

Toch realiseerde ik mij de ernst van de situatie pas toen ik gister bij de slager kwam om een onsje half om half gehakt te bestellen. Het was scharrelgehakt, want ik houd niet van luie varkens.
De slager in kwestie vroeg of het soms een onsje meer mocht zijn. Ik wilde nee zeggen, maar in plaats daarvan beet ik hem toe dat ik die vraag: infaam, abject en teleologisch vond. Teleologisch in die zin dat zijn voorstel duidelijk naar een doel toe werkte.

Eerder die dag kwam ik een vriend van mij tegen die mij niet vroeg hoe het met mij ging, nee de persoon in kwestie vroeg mij: “Ben je lekker bezig?” waarop ik aan onze vriendschap een einde maakte door hem toe te bijten dat ik die opmerking, zeker gezien mijn huidige situatie infaam, abject en teleologisch vond. Teleologisch in die zin dat zijn opmerking duidelijk naar een doel toe werkte.

Ook mijn vriendin, mijn vader en mijn zevenjarige buurmeisje die vroeg of ik haar bal uit mijn tuin wilde oprapen, heb ik inmiddels tegen mijzelf in het harnas gejaagd door ze infaam, abject en teleologisch te nomen. Teleologisch in die zin dat zij duidelijk naar een doel toe werken.

Daarom heb ik even overwogen deze week geen bijdrage te leveren aan mijn weblog. Maar dat heb ik niet gedaan. Want diep van binnen wist ik ook wel; dat zou infaam, abject en teleologisch zijn.
op op taal les?